«Από το ατμόπλοιον ακόμη εξελαρρυγίζοντο. Βοή και κακό»…

Μία εκδρομή – απόβαση 800 οπαδών του Παναθηναϊκού στη Θεσσαλονίκη τον Ιούνιο του 1930 μέσα από τα μάτια ενός έκπληκτου συντάκτη τοπικής εφημερίδας της Θεσσαλονίκης, που καταγράφει: «ήλθον με τις πράσινες σημαίες των, με ενθουσιασμόν, με πίστη».

Στις 8 Ιουνίου του 1930, μία εβδομάδα μετά το θριαμβευτικό 8-2 επί του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός καλείται να αντιμετωπίσει στη Θεσσαλονίκη τον -εκείνη την εποχή- πολύ ισχυρό Άρη. Η ομάδα δεν θα μείνει μόνη της σ’ αυτή τη δύσκολη αποστολή: πρώτα, χιλιάδες οπαδοί την κατευοδώνουν κατά την αναχώρησή της από το λιμάνι την Παρασκευή (δύο ημέρες πριν από το παιχνίδι). Ωστόσο, η συμπαράσταση δεν σταματάει εκεί, δεν έχει όρια: οι οπαδοί ναυλώνουν το ατμόπλοιο «Μαίρη Μ.» και περίπου 800 κάνουν…απόβαση στη Θεσσαλονίκη. Είναι τόσο μεγάλο το πάθος τους για το Τριφύλλι και τέτοια η οργάνωσή τους, ώστε αφήνουν άναυδους τους Θεσσαλονικείς, όπως γίνεται φανερό από τα δημοσιεύματα των εντύπων της εποχής!

Αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας, λίγες ημέρες μετά τον αγώνα: «ήλθον με τις πράσινες σημαίες των, με τα πράσινα ομπρελίνα των, με τις πράσινες κοκάρδες των, με γκιργκίρια και καμπάνες, με τραγούδια, με ενθουσιασμόν, με πίστη». Αμέσως παρακάτω, ο συντάκτης σημειώνει -μ΄ένα «μείγμα»… δέους και θαυμασμού- για τους εκδρομείς από την Αθήνα: «από το ατμόπλοιον ακόμη εξελαρρυγίζοντο. Βοή και κακό. Ενόμιζε κανείς ότι ήρχετο στρατιά προς επίθεσιν. Ήρχοντο να μας φαν». Η πόλη τελεί πλέον υπό κατάληψη, αφού: «διεσκορπίσθησαν ανά τους διαφόρους δρόμους και έσειρον τις πράσινες σημαίες των και εκαλαμπούριζαν κατά μυρίους τρόπους. Και μέχρι των χυδαιολογημάτων ακόμη».

Κυριακή, 8η Ιουνίου 1930. Αν και το παιχνίδι αρχίζει στις 17.15, το γήπεδο είναι κατάμεστο «από της τρίτης απογευματινής». Η μεγάλη στιγμής του εναρκτήριου λακτίσματος φτάνει. Λίγο πριν, έχει συμβεί «χαλασμός κόσμου». Γιατί; Γιατί…«οι Αθηναίοι αποτρελλάθηκαν. Πετούν προκαταβολικώς τα καπέλλα εις τον αέρα. Ενθυμούνται τον Ολυμπιακόν και τα οκτώ τέρματα και φωνάζουν κινούντες τις πράσινες σημαίες ωσάν να κινούν ξίφη – Ένα! Δύο! Τρία! Τέσσαρα! Πέντε! Έξι! Επτά! Οκτωωωωώ!».

Οι Παναθηναϊκοί, όπως σημειώνει ο συντάκτης της «Μακεδονίας», ζητούν τη νίκη ώστε κατά την επιστροφή τους «να περάσουν εν διαδηλώσει από τους δρόμους του Πειραιώς». Και αυτή θα επιτευχθεί θριαμβευτικά, επιβλητικά, παναθηναϊκά: με 4-1, τα τρία γκολ να φέρουν την υπογραφή «Μεσσάρης» και το τέταρτο «Μήτσος Μπαλτάσης».

Η επιστροφή της ομάδας αποφασίζεται να γίνει σιδηροδρομικώς και όχι ακτοπλοϊκώς. Χιλιάδες κόσμου συγκεντρώνονται για την υποδοχή στο σταθμό Λαρίσης, όπου ακούγεται το θρυλικό πια, στο πέρασμα των δεκαετιών: «Εβάλαμε οκτώ στον Ολυμπιακό, κι’ άλλα τέσσερα στον Άρη, γειά σου Άγγελε Μεσσάρη».

Η επιστροφή των 800 πιστών οπαδών με το «Μαίρη Μ.» θα είναι επεισοδιακή, καθώς χιλιάδες Ολυμπιακοί συνωθούνται στη μαρίνα της Ζέας για να τους επιτεθούν. Είχαν κάτσει βαριά τα οχτώ, αλλά και ο θρίαμβος επί του Άρη, τον οποίο είχαν πληροφορηθεί. Οι «αποτρελαμένοι» Παναθηναϊκοί έπεσαν στη μάχη «σαν λιοντάρια» και ο Πειραιάς θύμιζε πεδίο μάχης.

Τα επεισόδια υπήρξαν η αφορμή για να μπει προσωρινό λουκέτο στο ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου (νυν Στάδιο Γ. Καραϊσκάκης). Ακολουθούσε ο επαναληπτικός ανάμεσα σε «πράσινους» και «κόκκινους» και έτσι αποφασίστηκε ο αγώνας να γίνει σε ουδέτερο γήπεδο. Ταξίδι λοιπόν για τους «τρελούς, φανατικούς, Παναθηναϊκούς», ξανά στη Θεσσαλονίκη, σε μία ακόμα εκδρομή που θα περιγράψουμε σε προσεχές άρθρο.

Υ.Γ. Για το αφιέρωμα «Από το ατμόπλοιον ακόμη εξελαρρυγίζοντο. Βοή και κακό» αντλήθηκαν στοιχεία από το ιστορικό αρχείο του site GreenZone.gr