“Ανώνυμοι ήρωες, άγνωστοι τάφοι. Κανένα όνομα σ’ αυτούς δε γράφει…”
Ο στίχος από το ομώνυμο ποίημα του Γεώργιου Σουρή “Οι Ήρωες” αντικατοπτρίζει τον βίο και τη σταδιοδρομία σε κοινωνικό και αθλητικό επίπεδο του «Μπάρακ» της Belle epoque…
Γεννημένος στο Γύθειο το 1909, μετά από τρία χρόνια όμως εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στην Αθήνα. Ξεκίνησε να παίζει μπάλα στην Ένωση Αμπελοκήπων για να τον εντοπίσουν οι υπεύθυνοι του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ μας και να τον πάρουν στην ομάδα το 1926 όταν ήταν 17 χρόνων. Η θέση του ήταν “έξω αριστερά” και χαρακτηριζόταν από την δύναμη στα σωματικά του προσόντα και τις θεαματικές του ενέργειες. Συμπαίκτης με τον μεγαλύτερο προπολεμικό Έλληνα ποδοσφαιριστή τον Άγγελο Μεσσάρη, μέλος της τρανής ομάδας που φιλοδώρησε με 8 γκολ, στο ιστορικό ματς της 1ης Ιουνίου τον αρουραίο (σκόρερ του 8ου γκολ) και πρωταθλήτριας της ίδιας αγωνιστικής σαιζόν (1929-30).
Αυτό όμως που χαρακτήρισε το φαινόμενο εν ονόματι Δημήτρης ή Μίμης Πιερράκος, ήταν η γενναιότητα του που υπέδειξε για την πατρίδα στον Ελληνοιταλικό πόλεμο στα Αλβανικά βουνά, όπου του κόστισε την ίδια του την ζωή.
Η αυταπάρνηση και η τιμιότητα του, παρά το γεγονός ότι είχε μέσο τον αδερφό του και ήταν αναγνωρίσιμος λόγω της ποδοσφαιρικής ενασχόλησής του που δεν την χρησιμοποίησε, παρ’ ότι από το στρατολογικό γραφείο του είπαν να είναι στα μετόπισθεν. Παράδειγμα προς μίμηση, καθώς δεν σκέφτηκε να εκμεταλλευτεί τα προαναφερόμενα και έτσι ανέλαβε το πόστο του ασυρματιστή στο μέτωπο.
Στις 18 Νοεμβρίου του 1940 έμελλε να έρθει αντιμέτωπος με τον Χάρο, καθώς μετά από βολές του ιταλικού πυροβολικού στο χωριό Διποταμιά, δίπλα στο Πόγραδετς, θραύσμα οβίδας τον πέτυχε θανάσιμα την ώρα που έγραφε στην οικογένεια του γράμμα. Μετά από πρωτοβουλία του αδερφού του Στέφανου, του έφεδρου λοχία του τότε, Χαράλαμπου Παπαδόπουλου και της διοικήσεως του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ μας, το 1950 ανακαλύπτεται ο τάφος του μεγάλου Μίμη Πιερράκου Τα οστά του Μίμη Πιερράκου, ΚΑΛΥΜΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ, μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και ενταφιάστηκαν στο κοιμητήριο Ζωγράφου στις 19 Νοεμβρίου του ίδιου έτους.
Σε κάτι τέτοιες φυσιογνωμίες και προσωπικότητες στηρίχθηκε ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ μας, για αυτό και ξεπέρασε κατά πολύ τα στενά όρια της χώρας του και ενός απλού αθλητικού συλλόγου που “περιορίζεται” μόνο στην κάλπικη αγωνιστική κυριαρχία. Φυσικά αποτελεί ντροπή όλοι οι ειδήμονες ΑΡΔ να αναλώνονται σε πάσης φύσεως ηλίθια must γεγονότα από την γνώση της αληθινής ιστορίας. Αλλά βέβαια η φανέλα με το τριφύλλι και όσοι την τίμησαν, στερώντας μέχρι και την ζωή τους, δε “πουλάει” και χαλάει την μανέστρα πολλών.
Η προσωπικότητα ανθρώπων σαν τον Πιερράκο φωτίζει εμάς τους μικρότερους υποστηρικτές του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ και ενισχύει κατά πολύ τον αγώνα για εξάπλωση των ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΩΝ ΙΔΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ ΑΠΟ ΓΕΝΙΑ ΣΕ ΓΕΝΙΑ…
Μίμης Πιερράκος (1909-1940) ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
